03 mei 2009

Hoppen en herten

Hij, of vooral zij, schijnt vreselijk te stinken: de Upupa epops, ofwel de hop.

Een vogel met een karakteristieke kuif die we op deze morgen in mei vanuit ons slaapkamerraam, op het schuurtje van de buren zien zitten. Zacht oranje met wit en zwart en een karakteristieke snavel waarmee het diertje insecten pikt. Een vrouwtje en een mannetje houden elkaar nauwlettend in de gaten.
De vogels zijn vrij zeldzaam en wij hebben het geluk ze op Domaine de Bellevue te mogen begroeten - wijngaarden schijnen tot hun favoriete biotoop te behoren. Gehoord hebben we ze niet - ze maken een opvallend hoepoepoep-geluid - en gelukkig hebben we ze ook niet geroken - ze schijnen hun nest mateloos te bevuilen en het vrouwtje en de jongen hebben een stinkklier waarmee ze belagers beschieten. De site van het tijdschrift bevat een aardig stukje vol (akelige) wetenswaardigheden en de roep van de hop.
Gisteren hadden we ook al geluk. Terwijl we ‘s ochtends in de cabernet franc Boulbenne de draden naar beneden brachten, werden we opgeschrikt door twee herten. Waarschijnlijk zal het omgekeerde het geval zijn geweest. Tot onze stomme verbazing renden de dieren niet parallel aan de rijen druivenplanten en draden, maar ze gingen er dwars doorheen.
We wisten niet wat we zagen, ze sprongen er niet overheen maar wurmden zich met hoge snelheid tussen de planten en de draden, die in drie rijen boven elkaar zijn aangebracht, door. Ondanks hun geweien bleven ze niet hangen en waren zo vertrokken. Hoe ze de smalle draden zo goed konden zien en op volle snelheid ontwijken, was ons een raadsel. Radar, is waarschijnlijk het antwoord.